Nowy rok? Znowu? Dopiero co był nowy rok, więc jakim prawem jest następny? Aha, minęło 365 dni. Strasznie szybko, ale co zrobić:

Można by w tym miejscu podsumować mijający rok:

• Z sondaży na portalach internetowych wynika, że największym sukcesem 2007 roku był wybór polski do organizacji Euro 2012. Szkoda mi ludzi którzy tak myślą. Po pierwsze organizacja tych mistrzostw to będzie historyczna porażka na skale światową. Po drugie co jest takiego w mistrzostwach w sporcie, w którym 22 debili gania piłkę?
• No nic. Inny sukces? Zmieniliśmy rząd. Bez dwóch zdań zmieniliśmy najlepiej jak się dało. Ale zanim ten rząd zrobi coś co mnie zadowoli (muszę kiedyś napisać jakie mam wymagania) to jeszcze trochę minie, więc o sukcesach rządu za rok.
• Sukcesy osobiste? może za rok coś sie nazbiera.

Kogo by nie zapytać to wszyscy jednogłośnie twierdzą, że następny rok będzie jeszcze lepszy. Pewnie mają rację. Już gorzej być przecież nie może, ale może być tak samo (wersja pesymistyczna). Oczywiście wszystkim życzę, żeby było lepiej, ale muszę Was ostrzec, że z życzeniami to tak jest, że czasami sie sprawdzają, a czasami nie, czyli są nic nie warte.

Co roku wszyscy mamy listę postanowień noworocznych. Wszystkie są ważne, ale i tak o nich zapominamy w pierwszym tygodniu nowego roku, więc postanowiłem nie robić tym razem takiej listy. Wam też tak radzę.

Dzisiaj sylwester, a więc wielkie świętowanie. A świętujcie sobie. Podobno jaki sylwester i nowy rok taki cały następny rok, więc ja mam pomysł:

Pamiętam z dzieciństwa, że noc sylwestrowa to był jedyny dzień w roku kiedy można było legalnie nie spać po północy. Teraz człowiek dzień w dzień siedzi do pierwszej czy drugiej w nocy, albo pracując, albo ucząc sie albo po prostu nic nie robiąc (telewizja, internet). Sam nasuwa się wniosek, że można by w ramach święta po prostu przespać dzisiejszą noc. Ktoś za?

Tak czy siak życzę (bo wypada) Wam wszystkim szczęśliwego nowego roku. Żeby był jednak lepszy. Żebyście odwiedzali moronów. Żebyście robili to co chcecie a nie to co wam każą.

Właściwie to cały zespół Wam życzy jak najlepiej. Mucha by to pewnie sam napisał, ale nie wiem co z nim bo sie od paru dni nie odzywa.

Pozdrawiam,
goto

Właściwie to nie wiem co mnie naszło, żeby tyle pisać o LaTeX’u, ale skoro naszło to nic nie poradzę. Wczoraj (to było wczoraj?) pisałem o “dużych” nawiasach, które dzisiaj się przydadzą przy okazji układu równań i macierzy.

Zanim zacznę o tablicach, chciałbym was poprosić o proponowanie tematów następnych wpisów dotyczących LaTeX’a. Mam oczywiście swoje pomysły, ale wolałbym pisać o czymś co będziecie chcieli czytać.

Tak jak wspominałem dzisiaj będzie o tablicach czyli środowisku array. Środowisko to rozpoczynamy pisząc \begin{array}{definicja kolumn} a kończymy \end{array}. Gdzie “definicja kolumn” wpisujemy jednoliterowe oznaczenia wyrównania (“r” dla prawego, “l” dla lewego i “c” dla wyśrodkowanego) . Każda kolumna może być inaczej wyrównana. Wpisujemy po jednej literze dla każdej kolumny: np. dla 3 wyśrodkowanych kolumn wpisujemy “ccc”.

Wewnątrz środowiska wpisujemy zawartość naszej tablicy. Komórki we wierszu oddzielam znakiem “&” a wiersze oddzielamy znakiem końca linii “\\”.

Poniżej 3 przykłady (wraz z kodem źródłowym), które mam nadzieję w pełni wyjaśnią powyższy bełkot mojego autorstwa.:

Układ równań:

$$\left\{\begin{array}{rcl}
a&=&b+c\\
b&=&2a\\
c&=&-\pi
\end{array} \right.$$

Macierz:

$$\left[\begin{array}{ccc}
2+\lambda&1&3\\
3&-6+\lambda&5\\
9&-2&-3+\lambda
\end{array}\right]$$

Definicja funkcji f(x):

$$f(x)=\left\{
\begin{array}{ccc}
\sin{x}&\mbox{dla}&x<0\\
0&\mbox{dla}&x=0\\
\cos{x}&\mbox{dla}&x>0
\end{array}
\right.$$

Oczywiście wszystkie powyższe przykłady można zapisać w numerowanym środowisku matematycznym.

goto

P.S. Jeszcze raz proszę o zgłaszanie zapotrzebowań na kolejne posty o LaTeX’u.

Pisząc dokument ze wzorami matematycznymi na pewno natrafimy na problem z nawiasami. Póki wyrażenie w nawiasie ma normalną wysokość wszystko jest w porządku. Problem zaczyna się, gdy zechcemy w nawiasie umieścić na przykład wysoki ułamek, lub zagnieździć nawiasy wewnątrz siebie.

Korzystając ze zwykłych nawiasów otrzymamy taki, nieestetyczny i nieakceptowalny wynik:

Od razu narzuca się potrzeba uzyskania takiego efektu:

Jest to wbrew pozorom bardzo proste do uzyskania:

$$\left(\frac{e^{x}}{\frac{1}{x}+1}\right)$$

Jak widać korzystamy (zamiast zwykłych nawiasów) z komend \left( i \right). Możliwe są oczywiście inne rodzaje nawiasów:

• kwadratowe [] \left[ oraz \right]

• klamrowe {} \left\{ oraz \right\}
  

• proste || \left| oraz \right|

Rodzaje nawiasów można dowolnie łączyć (inny z lewej, inny z prawej). Można również stosować nawias tylko z jednej strony. Należy wtedy nieistniejący nawias zastąpić kropką: np. \left\{ cośtamcośtam \right.

Nie podaję kodów źródłowych do wszystkich powyższych przykładów, bo jedynym ważnym elementem są komendy \left i \right, których zastosowanie opisałem powyżej. Skorzystałem w powyższych przykładach z układu równań i macierzy stworzonych za pomocą środowiska array, o którym następnym razem.

goto

Powracając do tematu mikrokontrolerów chciałbym na wstępie zaznaczyć, że firma BTC dalej nie wyprodukowała dla mucha płytki (albo muchowi sie nie chce w sklepach poszukać, ale nie sądzę, bo strasznie był napalony na lutowanie).

Dzisiaj, po długim okresie zapowiadania i odwlekania w czasie, udostępnię listę elementów elektronicznych potrzebnych do zbudowania zestawu uruchomieniowego ZL3AVR. Muchowi też się pewnie ta lista przyda, bo już zmarnował swoje oporniki na… no właśnie nie wiem na co, ale zmarnował.

Schemat elektroniczny układu znajduje się na stronie internetowej producenta: http://www.kamami.pl/?id_prod=10502

Lista elementów mojego autorstwa w pliku PDF: ZL3AVR – lista elementów.

Następnym razem (myślę, że jeszcze w tym roku) pokażę jak działa mój mikrokontroler i co aktualnie potrafi zrobić.

goto

Pisząc w LaTeX’u dokumenty o matematyczno fizycznej treści prędzej czy później zostaniemy zmuszeni do wpisania indeksu lub numeru innego równania nad znakiem równości, aby zaznaczyć na jakiej podstawie wykonaliśmy przekształcenie.

Przyznam, że długo nie mogłem dość jak to robić, a okazało się całkiem proste. Musimy skorzystać z komendy \stackrel{góra}{dół}. Przykładowo wpisując

$$A\stackrel{k}{\approx}B$$

otrzymamy:

Moży też użyć jako argumentu komendy \stackrel innej komendy, np. \ref{etykieta}. Poniżej zwracamy uwagę czytelnika, że wartość b w trzecim równaniu otrzymaliśmy powołując się na równanie 2.

Kod potrzebny do wygenerowania dokumentu jak powyżej:

\begin{equation}
a=17
\end{equation}
\begin{equation}
b=a\label{e1}
\end{equation}
\begin{equation}
b\stackrel{(\ref{e1})}{=}17
\end{equation}

goto

Można by się zastanawiać, po co babrać się w najstarszym języku programowania wysokiego poziomu. Ja jednak im dłużej w nim się babrzę twierdzę, że ma on wiele zalet i osoby zajmujące się dziedzinami naukowymi i inżynierskimi (jak na przykład fizycy) powinny go znać.

Do zalet języka należą:

• Kod jest niezmiernie prosty.
• Posiada typ complex (tryb liczb zespolonych).
• Programy są bardzo szybkie.
• Ogromna liczba bibliotek.
• Przenośność kodu pomiędzy systemami operacyjnymi.

Oczywiście są też wady:

• XXI wiek, a programy fortranowskie działają w “czarnym okienku”.
• Z powodu trybu implikowanego można się pomylić.
• Problematyczne operacje na łańcuchach znaków.

Niedługo na Blogu zaczną pojawiać się artykuły dotyczące nauki programowania w Fortranie, a następnie gdy złożą się one na mały kurs, zacznę opisywać rozwiązania konkretnych problemów.

much.

Witam, przed nami kolejna część przygód w LeTeX’u (czyt. lateszku). Dzisiaj coś dla początkujących, czyli parę słów o różnych odsłonach trybu matematycznego.

Najprostszym przykładem trybu matematycznego jest umieszczanie symboli matematycznych bądź równań bezpośrednio w treści (w środku zdania) dokumentu:

Jak widać w przestawionym poniżej kodzie potrzebnym do wygenerowania powyższego napisu tryb matematyczny wewnątrz tekstu otrzymujemy za pomocą znaków $.

To jest sobie z suma $\sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{x}$
- dodajemy po prostu $1+\frac{1}{2}+\frac{1}{3}\dots$,
aż do $\frac{1}{\infty}$.

Ważne równania wymagają wyróżnienia, którym zazwyczaj jest umieszczenie w nowej linii:

Kod potrzebny do wygenerowania takiego dokumentu przedstawiam poniżej. Zauważ, że powyższe równanie nie zostało ponumerowane. Taki tryb matematyczny uruchamiamy podwójnym znakiem dolara: $$ (i tak samo zamykamy).

Poniższe równanie jest przykładem równania nienumerowanego:
$$a=x+\frac{1}{x}+\frac{1}{x^2}+\dots$$
Widać, że jest ono bardzo ciekawe.

Często równania trzeba numerować, żeby potem móc się do nich odwołać w dokumencie:

Kod potrzebny do wygenerowania takiego dokumentu przedstawiam poniżej:

Poniższe równanie jest bardzo skomplikowane i ma swój numerek
\begin{equation}
3=\frac{1}{1+\frac{1}{1+\frac{1}{1+\frac{1}{1+\frac{1}{x}}}}}
\end{equation}
Umiesz rozwiązać takie równanie?

Jak widać uruchomienie trybu matematycznego z numerowaniem wymaga napisania niekrótkiego kawałka kodu, więc proponuję zdefiniowanie własnego “początku” i “końca” numerowanego trybu matematycznego. Na przykład w taki sposób (kod ten należy umieścić w preambule dokumentu):

\renewcommand{\[}{\begin{equation}}
\renewcommand{\]}{\end{equation}}

Teraz możemy otwierać tryb matematyczny znakami \[ i zamykać \].

Często zdarza się potrzeba zapisania układu równań. Można to zrobić na dwa sposoby:

Jak widać nasz układ równań wygląda bardziej jak cztery zupełnie sobie obce równania. Powyższy układ wygenerowałem następującym kodem:

Poniżej mamy układ równań, który jest bardzo brzydko zapisany:
\[a=b\]
\[a+b=d\]
\[d+c+2=a\]
\[c=8\]
Można by go ładniej zapisać!

Można było to zrobić o wiele ładniej stosując specjalne środowisko matematyczne do układów równań:

Poniżej kod potrzebny do wygenerowania ładnego układu równań. Zwróć uwagę na celowe wyłączenie numerowania drugiego równania:

O, ten układ równań jest ładnie zapisany:
\begin{eqnarray}
a&=&b\\
a+b&=&d\nonumber\\
d+c+2&=&a\\
c&=&8
\end{eqnarray}
Ciekawe czy da się rozwiązać?

To są właśnie cztery podstawowe typy trybów matematycznych w LaTeX’u. Warto jednak czasami popracować nad wyglądem równań. Poniżej przedstawię modyfikacje dwóch powyższych przypadków za pomocą polecenia \displaystyle:

Powyższe zdanie wygenerowałem następującym kodem (porównaj z pierwszym przykładem):

To jest sobie z suma $\displaystyle\sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{x}$
- dodajemy po prostu $\displaystyle1+\frac{1}{2}+\frac{1}{3}\dots$,
aż do $\displaystyle\frac{1}{\infty}$.

Porównaj to równanie z trzecim przykładem. Oto kod:

Poniższe równanie jest bardzo skomplikowane, ładnie wygląda i ma swój
numerek\begin{equation}
\frac{1}{\displaystyle 1+\frac{1}{\displaystyle 1+\frac{1}{\displaystyle 1+
\frac{1}{\displaystyle 1+\frac{1}{x}}}}}
\end{equation}
Umiesz rozwiązać takie równanie?

goto

Tak jak obiecałem wczoraj napiszę parę słów o prezencie, który sobie kupiłem pod choinkę, a mianowicie o płaskiej klawiaturze firmy Apple. Jest to model zaprojektowany specjalnie dla nowego modelu iMaca.

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że kiepski ze mnie miłośnik produktów tej firmy, a właściwie można powiedzieć, że omijam jabłuszka szerokim łukiem.

Wszystko zaczęło się jakiś tydzień przed świętami. Byłem sobie w sklepie z szeroko pojętą elektroniką i natrafiłem na stoisko Apple. Mój wzrok przyciągnęła ta właśnie płaska, biała, metalowa klawiatura. Pomyślałem, że to kolejny gadżet Apple’a a coś mnie podkusiło, żeby spróbować jak się na tym pisze. Bosko. Pomyślałem że muszę ją mieć (no i mam). Nie kupiłem od razu (wszystkie dziwne pomysły na wydawanie pieniędzy wymagają okresu wylęgania) lecz po paru dniach. W Polsce klawiatura kosztuje 229 zł, a w USA 49$ – barbarzyństwo! Od razu zapakowałem oryginalne pudełko w papier prezentowy, żeby mnie nie kusiło, bo to przecież pod choinkę.

Prezent rozpakowałem wczoraj. Bardzo skromne, białe pudełko z widokiem boku klawiatury (kliknij, aby powiększyć):

Z boku pudełka znajduje się mała nalepk z informacją “designed by apple in california” oraz “made in china. Najs najs…

W pudełku znajduje się klawiatura, przedłużacz USB, książeczka (pewnie jakieś warunki gwarancji, nie otwierałem).

Klawiatura wygląda bardzo ładnie. Układ klawiszy jest przemyślany, aczkolwiek widać, że nie jest to produkt do PC. Jedyną wadą (w moim przekonaniu) jest pozycja prawego ALT’a, potrzebnego do pisania polskich krzaczków (kliknij, aby powiększyć):

Na klawiaturze pisze się (tak jak pisałem wcześniej) bardzo wygodnie (trzeba tylko przekonfigurować w systemie pozycję tego ALT’a). Po podłączeniu do PC (Win XP) system wykrywa “Apple Keyboard”. Nie ma problemu z kompatybilnością. Niektóre klawisze różnią się od tych w standardowych klawiaturach do PC, ale można się szybko przyzwyczaić.

Klawiatura ma wbudowany dwa porty USB 2.0, więc można podłączyć bezpośrednio do niej dodatkowe urządzenie (np. myszkę). Porty są umieszczone na prawym i lewym boku klawiatury:

Ucieszył mnie przedłużacz USB. Pomyślałem, że przyda mi się do wyprowadzenia pojedynczego gniazda USB w jakieś dostępne miejsce. ZONK. Apple uznał, że przedłużacz ma pasować tylko do klawiatury ich firmy i zaprojektował małą modyfikację wtyczki:

Z czystym sumieniem mogę polecić taką klawiaturę wszystkim oczekującym wygody pisania.

goto

Ponieważ już nadeszły święta wypada życzyć licznej grupie naszych czytelników i miłośników wszystkiego najlepszego, zdrowych, szczęśliwych i pogodnych świąt.

Ponieważ jestem głodny a mucha zaczął mi opowiadać o jedzeniu (zła mucha!) a do tego nie mogę się doczekać prezentów (stęskniłem się za prezentem, który sobie sam kupiłem [przetestuję go dla Was jutro]) postanowiłem się poznęcać nad wami (głodnymi jak ja) pewnym obrazkiem:

Życzę wam, żeby takie coś jak na obrazku dodawali w przyszłym roku za darmo do porannej gazety… w sam raz na śniadanie. Na wigilię też by sie nadawało bo myślę, że ma więcej niż 12 składników. Policzmy:

• bułka
• sezam (na bułce)
• sałata
• ser
• cebula
• mięso wieprzowe
• sól
• pieprz
• majonez
• ketchup
• ogórek
• tłuszcz

Proszę: 12!!

Jeszcze raz: NAJLEPSZEGO!

goto

P.S. Oczywiście życzenia są od wszystkich moronów! Pauliny, Złej Muchy i Mnie!!!

Pisząc sobie dokument w latex’u spotkałem się z problemem natury estetycznej. Chciałem wstawić trzy małe rysunki do tekstu, co nie jest specjalnym wyzwaniem. Niestety rysunki te pojawiają jeden pod drugim i (mimo że są małe) zajmują, a właściwie marnują, ponad pół strony. Rozwiązaniem tego problemu jest wstawienie rysunków obok siebie. Jak tego dokonać? Są dwie drogi do sukcesu:

Droga 1:

Korzystamy z możliwości zagnieżdżania pudełek i stosujemy środowisko \minipage.

Do dyspozycji mamy 3 rysunki: AND.eps, OR.eps o NAND.eps:

\begin{figure}[h]
\begin{center}
\begin{minipage}[b]{4cm}
\centering
\includegraphics[width=4cm]{AND.eps}\\\textit{AND}
\end{minipage}
\begin{minipage}[b]{4cm}
\centering
\includegraphics[width=4cm]{OR.eps}\\\textit{OR}
\end{minipage}
\begin{minipage}[b]{4cm}
\centering
\includegraphics[width=4cm]{NAND.eps}\\\textit{NAND}
\end{minipage}
\caption{Bramki logiczne}
\label{bramki}
\end{center}
\end{figure}
W tekscie możemy odwołać się tylko do całego rysunku \ref{bramki}.

Po kompilacji dostajemy:

Wadą tego rozwiązania jest brak możliwości odwołania się do składowej części rysunku oraz konieczność definiowania szerokości środowiska \minipage.

Droga 2:

Korzystamy z pakietu subfigure. Należy pamiętać o dodaniu tego pakietu do dokumentu.

Teraz kod wygląda tak:

\begin{figure}[h]
\begin{center}
\subfigure[AND]{
\includegraphics[width=4cm]{AND.eps}
\label{AND}
}
\subfigure[OR]{
\includegraphics[width=4cm]{OR.eps}
\label{OR}
}
\subfigure[NAND]{
\includegraphics[width=4cm]{NAND.eps}
\label{NAND}
}
\caption{Bramki logiczne}
\label{bramki1}
\end{center}
\end{figure}
W tekscie możemy odwołać się do całego rysunku \ref{bramki1},
lub do składowych tego rysunku \ref{AND}, \ref{OR} i \ref{NAND}

A wynik tak:

Jak widać efekt jest podobny do poprzedniego. Zyskaliśmy jednak możliwość odwoływania się w tekście do składowych naszego rysunku.

goto